"AVE MARIA" – SCHUBERT – LUCIANO PAVAROTTI (1935 – 2007) (VIDEO)

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟΥ !!! ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ! (VIDEO)

ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ;

Χρ. Παναγόπουλος ΕΡΤ: "Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη" EXPRESS

express.gr

Πηγή: ΑΠΕ 16/12/08-19:41

Σήμερα στις 15.10 εισέβαλαν στην ΕΡΤ μεμονωμένοι άγνωστοι, οι οποίοι στη συνέχεια συγκρότησαν ολιγάριθμες ομάδες που κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου, προς το κοντρόλ και προς το στούντιο, απ’ όπου μεταδιδόταν ζωντανά το δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ.

Δήλωσαν ότι το κοντρόλ τελεί υπό κατάληψη και τοποθετήθηκαν μπροστά από το τραπέζι και την παρουσιάστρια των ειδήσεων Λίνα Κλείτου, ανάρτησαν πανώ με σύνθημα και διέκοψαν τη ροή του προγράμματος για δευτερόλεπτα.Στη συνέχεια αποχώρησαν από τις εξόδους του Ραδιομεγάρου.

Αμέσως μετά το γεγονός και στη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, ο πρόεδρος Δ.Σ.& διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Α. Ε. Χρήστος Παναγόπουλος, έκανε δηλώσεις, το απομαγνητοφωνημένο κείμενο των οποίων , έχει ως εξής:

«Χ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Πρόκειται για ένα επεισόδιο το οποίο ξεπερνά οποιαδήποτε κοινωνική ανοχή και οποιαδήποτε ανοχή μιας δημοκρατίας.
‘Ανθρωποι ήρθαν στην ΕΡΤ για να κάνουν διαμαρτυρία χωρίς να έχουμε φταίξει, χωρίς να έχουμε κάνει τίποτα.
Να ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή: Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήρθαν εδώ οργανωμένα.
Δεν ήρθαν δηλαδή ως μια ομάδα με κάποιο κοινωνικό πρόσωπο, με κάποια κοινωνική εκπροσώπηση.
Δεν ήρθαν και δεν μπήκαν στην πύλη μέσα, λέγοντας ότι θέλουν να διαμαρτυρηθούν για οτιδήποτε.
Ξεκίνησαν να έρχονται στην ΕΡΤ από πολύ νωρίς, απ΄ ό,τι φαίνεται από τις πρώτες έρευνες, σε μικρές ομάδες, δήθεν ως φιλοξενούμενοι, είτε για εκπομπές, είτε στο ραδιόφωνο, είτε στην τηλεόραση, είτε στα Μουσικά Σύνολα – γενικώς έχουμε πάρα πολύ κόσμο που μπαίνει και βγαίνει στην ΕΡΤ, είμαστε ένα ανοιχτό μαγαζί, είμαστε σε μια ελεύθερη κοινωνία και αυτή είναι η δουλειά μας.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι δεν ήρθαν οργανωμένοι στην ΕΡΤ και τους καταγγέλλω, ήρθαν σε πολύ μικρές ομάδες.
Στη συνέχεια, προφανώς με βάση σχέδιο που είχαν στο μυαλό τους, συγκεντρώθηκαν γύρω στις 15.00, ενώ ήταν σκορπισμένοι μέσα στο κτήριο, σε τουλάχιστον τρία σημεία.
Ένα ήταν το κοντρόλ του στούντιο των ειδήσεων, ένα δεύτερο ήταν το γραφείο μου και το άλλο ήταν το στούντιο των ειδήσεων.
Σε καμιά περίπτωση, για να είμαστε απόλυτα σαφείς, δεν πρόκειται για κατάληψη.
Δεν έγινε κατάληψη στην εταιρία.

Έγινε μια εισβολή μικροομάδων, ανοργάνωτων, οι οποίοι δεν φέρουν καμία κοινωνική ταυτότητα και είναι για τούτο καταγγελτέοι.
Ήρθαν λοιπόν στις 3 η ώρα στο γραφείο μου να μού πουν ότι αυτοί είναι άνθρωποι του πνεύματος, της Τέχνης, και ότι θέλουν να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που τα άλλα κανάλια κάνουν τις μεταδόσεις για ό,τι συμβαίνει στη χώρα αυτή τη στιγμή.
‘Αρχισα ένα διάλογο μαζί τους, ως οφείλω, διότι αυτή είναι η δουλειά μου εδώ, να ακούω και να προσπαθώ να καταλάβω.

Με το που άρχισε ο διάλογος αυτός, η υπόλοιπη ομάδα κάτω στο control, η οποία είχε συγκεντρωθεί, δια της βίας – δια της βίας – ώθησε κάμεραμαν και σκηνοθέτες προκειμένου να αναλάβει αυτή την εκπομπή της εικόνας της δημόσιας τηλεόρασης στην Ελλάδα.
Δια της βίας, επαναλαμβάνω, και με ύπουλο και μεθοδευμένο τρόπο.
Τους καταγγέλλω και για αυτό.
Με το που είδα εγώ να βγαίνουν στον αέρα κάποιες εικόνες που ήθελαν να «φιλοτεχνήσουν», προσπάθησα να βγω από το γραφείο μου και θέλησαν, οι άνθρωποι αυτοί που έλεγαν ότι ήρθαν ειρηνικά, να με εμποδίσουν, σπρώχνοντας και λέγοντας ότι δεν θέλουν να με αφήσουν να περάσω και να τους αφήσω πέντε λεπτά να κάνουν ό,τι έκαναν.
Τους καταγγέλλω και για αυτό.

Παρόλα αυτά κινήθηκα προς τις μονάδες εκείνες της εταιρίας προκειμένου να διασφαλίσω την κανονική και σωστή ροή, ως οφείλω σε μια συντεταγμένη υπηρεσία, σε μια συντεταγμένη χώρα.
Τα καταφέραμε με περίπου 20΄΄ (δευτερόλεπτα) εικόνας, που βγήκε, διαμαρτυρίας.
Επίσης μου δώσανε ένα κείμενο χωρίς υπογραφή, χωρίς να φέρει ταυτότητα, χωρίς να φέρει τίτλο, ένα άγραφο non paper με το οποίο καταγγέλλουν τον τρόπο που διάφορα κανάλια δείχνουν, το οποίο δεν με αφορά καθόλου και δεν αφορά την ΕΡΤ.
Τους καταγγέλλω και για αυτό.

Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι ότι η ΕΡΤ είναι μια ανοιχτή επιχείρηση.
Είναι μια επιχείρηση του Ελληνικού λαού, δεν επιτρέπουμε – αλλά δυστυχώς έγινε – δεν επιτρέπουμε να υπάρχουν μονάδες και συγκεκριμένες ομάδες χωρίς πρόσωπο και με στόχευση μεθοδευμένη, οι οποίες καταργούν το δικαίωμα της ενημέρωσης του Ελληνικού λαού.
Είναι κατακριτέο και έχει χαρακτηριστικά που ξεπερνούν τη δημοκρατία.
Μέτρα στην εταιρία υπήρχαν από σήμερα το πρωί, καθώς είχαμε πληροφορίες για τέτοιου είδους ενέργεια, την οποία δεν θέλαμε να πιστέψουμε.
Διότι πιστεύουμε βαθιά στη δημοκρατία και όχι σε οργανωμένα σχέδια, σκοτεινά.

Είχαμε, λοιπόν, από το πρωί την πληροφορία αυτή και προς τούτο είχαμε φέρει εδώ ειδικά σήμερα ανθρώπους, από εταιρίες προστασίας, security όπως λέγονται, τους είχαμε από τις έξι το πρωί και εδώ και στα κτήριά μας στην Κατεχάκη μέχρι τις 2 το μεσημέρι, καθώς μέχρι τότε είχαμε τις πληροφορίες ότι κάτι μπορεί να συνέβαινε.
Επίσης, οι εργαζόμενοι τούτης της εταιρίας, οι οποίοι πιστεύω, και είμαι σίγουρος ότι σε καμία περίπτωση δεν δέχονται την παραβίαση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, ούτε την παραβίαση των ελευθεριών – ούτε κανείς δια της βίας επιτρέπεται να μεταφέρει μηνύματα τα οποία δεν έχουν ούτε κοινωνικό πρόσωπο, ούτε κοινωνικό αποδέκτη – καταδικάζουν και αυτοί ό,τι συνέβη σε αυτήν εδώ την εταιρία.
Μέτρα λοιπόν εσωτερικά υπήρχαν και είχαν ληφθεί.
Οι ομάδες ύπουλα μπήκαν μέσα με τον τρόπο που σας περιέγραψα πριν, λίγοι – λίγοι και σε πολλές ώρες πριν από το γεγονός, πριν από το επεισόδιο.
Μέτρα υπάρχουν και εκτός της ΕΡΤ με αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες αυτόν τον καιρό περιφρουρούν, ως οφείλουν, τα δημόσια κτίρια.
Σας είπα πώς ήταν το σχέδιο, πρόκειται για άτομα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι μαθητές, σε καμία περίπτωση δεν είναι άτομα τα οποία εκφράζουν κοινωνική οργή.

Είναι σχεδιασμένο από άτομα που είναι 25άρηδες, από άτομα που ξέρουν τι κάνανε, από άτομα που θέλουν να διασαλεύσουν την ειρήνη στην ΕΡΤ.
Ήδη έχει διαταχθεί έρευνα εντός του κτιρίου της Αγίας Παρασκευής για να δούμε σε λεπτομέρειες τα περιστατικά, να δούμε τι ακριβώς συνέβη.
Σε κάθε περίπτωση, άνθρωποι οι οποίοι μπαίνουν χωρίς κοινωνικό πρόσωπο, άνθρωποι που καταλύουν την εργασιακή ειρήνη, άνθρωποι που δια της βίας εμποδίζουν και μένα και τους εργαζομένους να κάνουμε τη δουλειά μας, τους καταγγέλλω και είναι κατακριτέοι.

Λ.ΚΛΕΙΤΟΥ: Μάλιστα, και να συνεισφέρουμε εδώ την μαρτυρία όλων μας, που εργαζόμασταν εκείνη την ώρα στο studio, μπαίνοντας μέσα δήλωσαν ότι είναι καλλιτέχνες δημιουργοί.

Χ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Μας είπαν και αυτό το ανέκδοτο, ότι πρόκειται για καλλιτέχνες και δημιουργούς.
Σίγουρα ήταν άνθρωποι οι οποίοι ήξεραν να χειρίζονται control, κάμερες και τις ροές.
‘Αρα είναι βάσει σχεδίου όλο αυτό.

Λ.ΚΛΕΙΤΟΥ: Και βέβαια άφησαν ένα κείμενο το οποίο μιλά για την ανθρώπινη χειραφέτηση και την ελευθερία.
Το οποίο κείμενο δεν έχει υπογραφή.

Χ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα να πω ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη.
Βεβαίως είμαι διοικητής αυτής της εταιρίας, έχω την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία, δεν υπήρξε ομαλή λειτουργία της εταιρίας.

Αναλαμβάνω πλήρως αυτή την ευθύνη, με ό,τι συνέπειες έχει αυτό, ευχαριστώ πάρα πολύ και συγνώμη από όλο τον ελληνικό λαό.».

Ο πρόεδρος της ΕΡΤ υπέβαλε αμέσως μετά μήνυση και ζήτησε την ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για όλα τα αδικήματα τα οποία διεπράχθησαν.

ΣΤΕΚΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ: "ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ…"

(Το παρακάτω κείμενο, που από πολλούς θεωρήθηκε προκλητικό, καθώς και το σχετικό ιστολόγιο μού τα επισήμανε ο κύριος Στέφανος Σωτηρίου)

http://www.steki-am.blogspot.com/

15/12/2008

Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας…

Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμοι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό τους.

Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που έχουν να χάσουν.

Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι στα δικαιώματα, στο δρόμο, στα όνειρα.

Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.

Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας. Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά, επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.

Αυτές οι μέρες είναι για την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού, οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάπη σε εμάς τους άπιστους.

Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο.

Αυτές οι μέρες είναι για το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία των 8.

Αυτές οι μέρες είναι όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών. Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.

18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά.

Όλοι στους δρόμους, για την αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!

Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, αυτές οι μέρες είναι και δικές σας

Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον Μοχάμεντ, τον Αλέξη….

Στέκι Αλβανών Μεταναστών