Επέτειος βίας.
Για άλλη μια επέτειο, δήθεν για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου οι άναρχο-αντί-εξουσιαστές ΄Ελληνεςανθέλληνες, και άλλοι “πυρήνων της φωτιάς”, μέσα και ο “επαναστατικός αγώνας”, και πολλοί άλλοι πληρωμένοι προδότες, αλλά και εγκληματίες που διαπράττουν αξιόποινες πράξεις του ποινικού δικαίου, έκαναν την Ελλάδα γυαλιά καρφιά, άναρχη, μπάχαλο, και διεθνώς ρεζίλη.
Έβαλαν φωτιές σε αυτοκίνητα, έσπασαν τζαμαρίες καταστημάτων, τραυμάτισαν με πέτρες, λοστούς και καδρόνια, αστυνομικούς, τραυμάτισαν ανάλογα και τον πρύτανη του Πολυτεχνείου, σταμάτησαν τις συγκοινωνίες, ανέβασαν σαν διάβολοι τη κόλαση από τα έγκατα του Άδη, πάνω στην ελληνική γη. Όμως το πιο επονείδιστο, ανθελληνικό, και αποτροπιαστικό έγκλημα, ανήθικο, εχθρικό, προδοτικό, και το χειρότερο κακό για την Ελλάδα, και για τους Έλληνες, τους προγόνους, αλλά και τους απογόνους, είναι το κάψιμο του συμβόλου μας που είναι η Ελληνική Σημαία. Ακόμη και οι κανίβαλοι θα ντρέπονταν για αυτή την ειδεχθή πράξη, και θα την αποδοκίμαζαν. Προσέξτε τι έκαναν. Ανέβηκαν στη σκεπή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατέβασαν την Ελληνική Σημαία, και στη θέση της ύψωσαν την αναρχική, και δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά στη συνέχεια έκαψαν την Ελληνική Σημαία, σαν να ήταν ένα παλιό κουρέλι της γιαγιάς τους. Ούτε οι Γερμανοί κατακτητές που υπέστειλαν την Ελληνική Σημαία και ανύψωσαν τη Γερμανική, δεν έκαψαν την Ελληνική.
Ποιοι επωφελούνται από όλα αυτά; Μα ασφαλώς οι εχθροί μας. Οι πολιτικές ηγεσίες Τουρκίας και Σκοπίων, οι οποίες διεκδικούν ελληνικά εδάφη. Θα έτριβαν τα χέρια τους από τη χαρά τους, βλέποντας να κατασπαράζονται τα σωθικά της Ελλάδας, από τα ίδια τα παιδιά της.(;)
Ακόμη και οι εταίροι μας στην Ε.Ε. δεν θα μας εμπιστεύονται, όταν βλέπουν πως αυτοκαταστρεφόμαστε.
Αλλά και για τον τουρισμό μας έχει αρνητικό αντίκτυπο, καθώς και στις επενδύσεις ξένων κεφαλαίων, γιατί ποιος θα θέλει να επενδύει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα μπάχαλο.
Εκτός από όλα αυτά, είμαστε μία χώρα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ίσως και παγκόσμια πρωταθλήτρια, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, στις πορείες, στις επετείους, στις αργίες, στις φοροδιαφυγές, και σε άλλα πολλά κακά καταστροφικά για την κοινωνία μας και για την οικονομία μας. Δηλαδή αντί του “Μέτρον άριστον”(για τα καλά) των αρχαίων προγόνων μας, στο “Άμετρο άριστον”(για τα κακά) των σημερινών Ελλήνων.
Έτσι τα βλέπω εγώ που βρίσκομαι έξω και μακριά από την Ελλάδα στο Σύδνευ της Αυστραλίας. Εμείς οι απόδημοι είμαστε πιο Έλληνες από εσάς που είσαστε μέσα στην Ελλάδα. Βλέπουμε όλες τις χώρες του κόσμου που, και σε ποια, πολιτιστική θέση βρίσκονται οι λαοί τους, σε καλά, ή κακά, και θλιβόμαστε που οι Έλληνες είναι πρωταθλητές πολλών κακών πράξεων που βλάπτουν και μειώνουν την Ελλάδα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν όμως τον κανόνα.
Πρέπει να θεσπισθούν νέοι νόμοι με αυστηρές ποινές. Ένας νόμος για να τηρούνται οι νόμοι, και ένα άλλος για να εκτελούνται οι ποινές. Και το κυριότερο, πρέπει να θεσπισθεί πολύ αυστηρός νόμος με βαριές ποινές, ειδικά για την βίαιη υποστολή και κάψιμο της Ελληνικής σημαίας.
Το άσυλο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πρέπει να καταργηθεί, διότι οι αναρχικοί, οι αντί-εξουσιαστές, και ας μη γελιόμαστε, και ο επαναστατικός αγώνας, και ο πυρήνας της φωτιάς, που διαπράττουν εγκλήματα κατά των αστυνομικών, και κατά της πατρίδας, αλλά και κοινοί εγκληματίες του ποινικού δικαίου, το χρησιμοποιούν σαν κρησφύγετο.
Σε μια δημοκρατική χώρα και κοινωνία, η διακίνηση ιδεών είναι παντού και πάντοτε ελεύθερη και όχι μόνο στα πανεπιστήμια, και για αυτό δεν συντρέχει λόγος πανεπιστημιακού ασύλου.
Πρέπει οι πορείες για τις επετείους, και όχι μόνο, δια νόμου να τροποποιηθούν. Ολιγομελείς μόνο αντιπροσωπείες π.χ. 12 ατόμων, ας πούμε φοιτητών, (εάν παρεισφρήσει 13ος θα απομακρύνεται ως παρείσακτος από την αστυνομία και θα ανακρίνεται) μετά από δύο ώρες μια άλλη πορεία αντιπροσωπείας 12 καθηγητών, και ούτω καθεξής, να πηγαίνουν και να διαδηλώνουν για επετείους, η, για φοιτητικές, ή, για εργατικές, ή για κοινωνικές διεκδικήσεις, ώστε να μην γίνεται σε αυτές δυνατή η παρείσδυση ομάδων αναρχικών, αντί-εξουσιαστών, των πυρήνων της φωτιάς, του επαναστατικού αγώνα, των ταραχοποιών, ανθελλήνων, προδοτών και εγκληματιών.
Οι αλόγιστες και αλλεπάλληλες απεργίες είναι ή άλλη κοινωνική και οικονομική μάστιγα για την Ελλάδα. Τουλάχιστον ας γίνονται δια νόμου για περιορισμένο χρόνο, και όχι αορίστου και μακροσκελούς. Συνήθως οι απεργίες υποδαυλίζονται από πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης και για ψηφοθηρικούς λόγους, και άααστη τη πατρίδα να καεί. Αυτή η νοοτροπία είναι αντί-πατριωτική και αντίθετη προς την έννοια της Δημοκρατίας και τους Δημοκρατικούς θεσμούς.
Εάν ο εκάστοτε πρόεδρος της κυβέρνησης, και οι πρόεδροι των αντιπολιτευτικών κομμάτων δεν είναι εκεί για την καρέκλα της εξουσίας, αλλά για το καλό της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, πρέπει να θεσπίσουν νόμους που θα διασφαλίζουν την ενότητα, την κοινωνική ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία, των πολιτών, και της αγαπημένης μας πατρίδας, αψηφώντας το πολιτικό κόστος. Οι νόμοι βέβαια από μόνοι τους δεν λύνουν το πρόβλημα. Παράλληλα με αυτούς, χρειάζεται και η σωστή παιδεία με το μάθημα της καλής κοινωνικής συμπεριφοράς και του καλού πολίτη. Αλλά για να γίνεται αυτό το μάθημα με επιτυχία, χρειάζονται και δάσκαλοι ήθους και με καλή κοινωνική συμπεριφορά, που να είναι παράδειγμα στους μαθητές τους.
Πρέπει όλοι όσοι αγαπάμε την Ελλάδα να κάνουμε ότι ο καθένας από μέρους του μπορεί, για να βρούμε τρόπους ώστε, αυτά τα σημεία και τέρατα που έγιναν χθες, πέρυσι, και κάθε τόσο και λιγάκι, να εκλείψουν παντελώς και δια παντός από την Ελληνική κοινωνία.
Παύλος Καρκανίδας